تقدیم به:
میقات محراب انس در سایه طوبی، به تیز تکانی که بی تاب و بی قرار توسن عشق را تا سدره المنتهی مردانه راندند و شراب شوق جانان را با ید آن نگار مهربان لا جرعه سر کشیدند تا عقل عدد بین را به سادگی به اسارت عشق شور آفرین در آورند و بی پروا جان را فدای شمع ایمان کنند به عندلیبان بوستان پر جمال خدا، کهکشان های بی منتهای نور، به ویژه شهیدان سرافراز بافران.آنان که با گذشتن از سر و جان از ثری به ثریا پر کشیدند.